Τα χελιδονίσματα είναι ένα πανάρχαιο έθιμο, ζωντανό μέχρι σήμερα σε αρκετά χωριά του Νομού μας.
Το έθιμο πέρασε στους Βυζαντινούς χρόνους, διασώθηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, και έφτασε στις μέρες μας.
Το πρωί της 1ης Μαρτίου τα παιδιά κρατώντας ένα ξύλινο ομοίωμα της χελιδόνας πλημμυρίζουν τους δρόμους τραγουδώντας: «Χελιδόνα έρχεται απ’την Μαύρη θάλασσα….» και μοιράζουν τους γνωστούς «Mάρτηδες» (στριφτό νήμα από κόκκινη και άσπρη κλωστή) για να μη μας «πιάνει» ο Μάρτης. Που σημαίνει ότι οι αχτίδες του Μαρτιάτικου ήλιου είναι τόσο καυτές που κινδυνεύουμε να μαυρίσουμε. Και δεδομένου στην παράδοση ότι οι γυναίκες έπρεπε να είναι «αφράτες» και «άσπρες» σαν το γάλα, έπρεπε να φυλαχθούν.
Τον «Μάρτη»τον βγάζουμε από το χέρι μας, όταν δούμε το πρώτο χελιδόνι ή πελαργό, τον βάζουμε κάτω από μία πέτρα κάνοντας συγχρόνως και μία ευχή ή πάλι τον κρεμάμε στον φράχτη της αυλής, να τον πάρουν τα χελιδόνια και να χτίσουν τη φωλιά τους.
Έτσι λοιπόν και μεις φορέσαμε τους "Μάρτηδες" και δεχθήκαμε πρώτα την επίσκεψη των παιδιών του ενός τμήματος της Α' τάξης του 12ου Δημοτικού Σχολείου με την κυρία Δήμητρα, τα οποία μας τραγούδησαν τα ανοιξιάτικα κάλαντα...
Τωρα ήρθε και η σειρά μας να τραγουδήσουμε την "χελιδόνα" πρώτα στον κ. Στέφανο, τον Διευθυντή του 12ου Δημοτικού Σχολείου...
και μετά στην τάξη του κ Ανέστη και τους μαθητές της Β΄τάξης...
Και ο καλός καιρός και η λιακάδα του Μάρτη μας επέτρεψαν να επισκεφθούμε και τη γιαγιά και τον παππού της Δέσποινας...
... την γιαγιά και τον παππού της Μαρίσιας,,,
Τα καλαθάκια μας γέμισαν με γλυκά και λιχουδιές !!
Τους ευχαριστούμε όλους πολύ και τους ευχόμαστε καλό και χαρούμενο μήνα!!!
